شاید آخرینش باشد!

سه،چهار روزی بود که پنل مدیریتی بلاگر فیلتر شده بود! یعنی وبلاگهای مبتنی بر بلاگر - با دامنه blogspot.com - بالا می آمد ولی صفحه مدیریتی آنها با دامنه blogger.com از دسترس خارج بود و نه میشد پست جدیدی نگاشت و نه نظرات بازدیدکنندگان را مشاهده کرد؛ یعنی عملا غیرقابل استفاده! ولی خب فعلا یعنی درحال حاضر که مشغول نوشتن این پست هستم این مشکل برطرف شده ولی بعید هم نیست که موقتی باشد و این پست هم آخرین مطلب پابلیش شده در این وبلاگ!  بالاخره در یکی از همین روزها  برادران یا خواهران محترم مسئول صیانت از فضای سایبری تصمیم می گیرند مشکلی به نام وبلاگ نویسی در ایران را به صورت اساسی و ریشه ای برای همیشه حل کنند و خلاااااااص !! 

******

در پست قبلی اشاره ای کردم به بیماری یکی از هنرمندان جوانی که دوستان و آشنایانش برای نجات او کمپینی اینترنتی راه انداخته اند تا با کمکهای خیران بتواند سلامتی اش را بازیابد. دوباره لینک مطلب اصلی را اینجا می گذارم . البته به جز ارائه کمکهای مالی و معنوی برای نجات جان چنین انسانهای دردمندی راه دیگری هم برای کمک به تداوم حیات بیماران نیازمند پیوند هست: اهدای عضو.

دغدغه های فکری یک ذهن درگیر!

بعد مدتها خواستم پست جدیدی بذارم منتها نمیدونم چی شد که یه دفعه ای یک دوجین سوژه نگارشی به ذهنم رسید ؛ چیزایی که تو این چند روزه ذهنم رو درگیر که نه، ولی برای چند دقیقه ای حداقل به خودشون مشغول کرده بودن... خواستم از این ماجراهای 2تا بچه کافی نیست و اسلام نیاز به سرباز داره و.. بنویسم که دیدم قبل از من خیلی ها از بزرگ و کوچک و عوام الناس  و خواص نخبه همگی در رد نظریه ازدیاد لشگر گرسنگان مسلمان که خیل بیکاران و افزایش فقر رو به همراه داره سخنرانی یا قلم فرسایی کردن. خواستم از بیم و امیدها و چشم انداز آتی محیط زیست این استان بنویسم و بلاهایی که بر سرش اومده و سکاندار جدیدی که هنوز در رسانه ها آفتابی نشده که دیدم سوژه ام بیات شده! خواستم این بوک مارک شده نسبتا جدید تو فهرست نشانی های مرورگرم رو اینجا لینک بدم برای سهولت دسترسی که اون هم زد و تو بهار سبز جوونیش، خزان زده شد! دیدم روز جهانی بناهای تاریخی سررسیده ولی به جز یکی دو نشست خشک و خالی، خبر و گزارش دندان گیری گیرم نیومد. بنابراین به این نتیجه رسیدم که سنگین ترم اگه از زیاده گویی پرهیز کنم و این مطالب رو دوباره اینجا شرح و بسط ندم . فقط چند دوست دنیای مجازی خبر دادن که «یک نفردر آب می خواند شما را». امیدوارم هرچه زودتر مشکل این هم ولایتی ما هم حل بشه هرچند که امروزه چنین افرادی بی شمارن اما گویا این همه آدم مشکل دار به چشم سیاستمداران ما نمیان و به تصور رفاه زدگی ملت ، جمعیت صدها میلیونی رو به انتظار نشستن!

در جستجوی شانس!

بخت و شانس در خانه چه کسی را می زند و چه کسانی باید سالها در حسرت حتی یک گوشه چشم این نازدردانه باشند تا اوضاع و احوالشان از این رو به آن رو شود و پله های نردبان ترقی را دوتا یکی بپیمایند؟ بخت و شانس چقدر در زندگی بزرگان جهان پیرامونی ما تاثیر گذاشته است؟ خب به نظرم جناب لویی پاستور دانشمند سرشناس فرانسوی در دو سده قبل پاسخ این پرسش را داده باشد: شانس فقط به سراغ آنهایی می رود که ذهن شان را آماده دریافت موضوعی کرده باشند؛ همین و بس!

Chance favores only the prepared mind...      Louis Pasteur - 1854

و اینک سال پلنگ!

از آنجایی که امسال به عبارتی سال پلنگ است و اینجانب هم به دلیل علاقه خاصی که به مسایل زیست محیطی و به خصوص گونه های حیات وحش دارم، خواستم یکی از انجمن های مردم نهاد فعال کشورمان در این عرصه را معرفی کنم؛ انجمن یوزپلنگ ایرانی که چندسالی است به همت تعدادی از دانشجویان و دیگر علاقمندان به طبیعت و محیط زیست کشورمان راه اندازی شده و خوشبختانه به همت این افراد و کم و بیش، یاری سازمان های زیست محیطی ملی و بین المللی توفیقات خوبی در زمینه حفاظت از نسل گونه هایی نظیر یوز ایرانی، پلنگ، خرس و برخی دیگر از گونه های جانوری در معرض خطر انقراض کسب کرده است و در همین چندسال محدودی که از فعالیت آن می گذرد، چند جایزه از نهادهای معتبر بین المللی در زمینه حفاظت از حیات وحش را به خود اختصاص داده است. هرچند که به دلیل کم توجهی مسئولان و ناآگاهی برخی افراد، نسل بسیاری از گونه های گیاهی و جانوری منحصربه فرد و ارزشمند  کشورمان همچنان در معرض خطر انقراض همیشگی قرار دارد؛ درست مثل شیر ژیان ایرانی و ببر مازندران که باید تا ابد حسرت نابودی شان را به دل داشته باشیم...